ΤΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΕ ΣΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Τυχαίνει να έχω πολλούς γνωστούς μιας και όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό έχουν το πλεονέκτημα να έχουν γνωστούς και φίλους σ όλη την Ελλάδα και όχι μόνο....Εγώ λοιπόν γνώρισα πολλά άτομα από άλλες πόλης αλλά δύο είναι αυτά που ξεχώρισαν για μένα,η μια χρόνια κολλητή μου,περίπου οχτώ χρόνια,η κοπέλα είναι τι να πω απλά ξεχωριστή,έχει σταματήσει το άθλημα αλλά παρ' όλα αυτά κρατήσαμε την ίδια σχέση που είχαμε και την ίδια επικοινωνία μην πω και παραπάνω,έτσι κι αλλιώς είμαστε και οι δύο προπονήτριες....Μας δένουν πολλά πράγματα,η μια συμπληρώνει την άλλη,υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια που μας χωρίζει τριακόσια χιλιόμετρα,αλλά δεν πειράζει τι να κάνουμε έτσι έτυχε το όνειρό μας να είμαστε μαζί στο ίδιο μέρος...Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όσο και μακρυά να είναι δύο άνθρωποι αν ο ένας νοιάζεται για τον άλλο και αγαπάει ο ένας τον άλλο δεν πρόκειται να χαθούν ποτέ...Η φιλία μας θα κρατήσει για πολύ ακόμα,για πάντα το πιστεύουμε και το εννοούμε...Η άλλη λοιπόν γνωριμία που είχα ήταν πριν τρία χρόνια σε μια προετοιμασία που πήγαμε με την ομάδα και με ακόμη μια ομάδα...Είχα την τύχη να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο και να κερδίσω την φιλία του...Για πρώτη φορά είχα κάνει πρώτη την κίνηση για να ξεκινήσω μια γνωριμία και πιστεύω άξιζε τον κόπο...Η κοπέλα μου συμπαραστάθηκε σε δύσκολες καταστάσεις και σε κολυμβητικά θέματα αλλά και σ άλλα...Μια συγκεκριμένη μέρα θα μου μείνει αξέχαστη ήταν μια μέρα του Αυγούστου του δύο χιλιάδες πέντε σε κάτι αγώνες,πίστευε αυτή και η μαμά της που μ έχει αδυναμία σε κάτι που εγώ το έβλεπα με τα "κιάλια" κι όμως τελικά έγινε....Γι αυτά τα δύο άτομα μόνο καλά έχω να λέω θα μου μείνουν αξέχαστα και είμαι τυχερή που τα γνώρισα...Για να καταλάβετε πως νοιώθω γι αυτές τις δύο κοπέλες θα πω αυτό η καρδία και η αγάπη μου είναι το λιγότερο που μπορώ να τις δώσω και η ζωή μου το περισσότερο που μπορώ,όποια στιγμή κι αν χρειαστεί!!!!

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!!!

Ότι και να πω γι αυτούς τους δύο υπέροχους ανθρώπους είναι λίγο...Και οι δύο στο πλευρό μου σε όλη μου την πορεία μέχρι εδώ...Μου άφησαν να κάνω τις επιλογές μου και μ' εμπιστεύτηκαν,καθοδηγώντας με πάντα με συμβουλές,χωρίς όμως να μου τις επιβάλουν με το ζόρι.....Ο μπαμπάς μου ήρωας επι δεκατέσσερα χρόνια με πηγενοέφερνε στο κολυμβητήριο πρωί απόγευμα για να κάνω αυτό που τώρα λατρεύω και αγαπώ όσο τίποτα άλλο(να κολυμπώ και πλέον αν μαθαίνω κολύμπι στα παιδάκια)...Η μαμά μου τι να πω αυτή κι αν είχε κουράγιο,όταν πρωτοξεκίνησα το κολυμβητήριο δεν μ άρεσε και δεν ήθελα να πηγαίνω,και η καημένη μ έπαιρνε από το χέρι και με παρακαλούσε κλαίγοντας για να πάω στο κολυμβητήριο...Τώρα να φανταστείτε είμαι εικοσιδύο χρονών και ακόμα κολυμπώ έχοντας πολλές πανελλήνιες διακρίσεις στο ενεργητικό μου....Οι δύο αυτοί άγγελοι για μένα με στήριξαν,κάθε φορά που γυρνούσα από την προπόνηση πτώμα από κούραση να με βλέπουν και να με ενθαρρύνουν να συνεχίσω μαθαίνοντας μου ότι για να κερδίσεις κάτι στη ζωή πρέπει να δουλέψεις σκληρά....Πότε δεν με πίεσαν για κάτι πότε δεν μου είπαν διάβασε για να γίνεις αυτό,μ άφησαν να επιλέξω τον δρόμο μου μόνη μου δείχνοντας μου μόνο τις επιλογές που έχω,ήξεραν ότι αν πω κάτι θα το έκανα ο κόσμος να χαλούσε....Για να φανταστείτε τον άλλο μήνα ορκίζομαι για να πάρω το πτυχίο μου ως γυμνάστρια και προπονήτρια κολύμβησης...Συνδίασα λοιπόν δύο πολύ δύσκολα πράγματα και τα κατάφερα πολύ καλά και στα δύο άθλημα και σχολείο πράγμα που σε άλλους φαίνεται βουνό...Με την στήριξη των γονιών όλα γίνονται αρκεί να τους κάνεις να σε εμπιστευτούν και να σ αφήσουν να κάνεις τις επιλογές σου,αλλά αυτό γίνετε μόνο αν ξέρεις να υπερασπίζεσαι τη γνώμη σου με έγκυρα επιχειρήματα....Ο δρόμος που διάλεξα δύσκολος,αλλά άξιζε τον κόπο....Οι δικοί μου εδώ και δύο χρόνια βλέποντας την κούρασή μου να κορυφώνεται μου είπαν να σταματήσω να κολυμπώ,αν σταματήσω όμως θα έχω ένα κενό μέσα μου,αφού το κολύμπι είναι η ζωή μου....Παρ όλα αυτά με στηρίζουν και με βοηθάνε σ όλες τις προσπάθειες που κάνω...Οι επιτυχίες μου στο άθλημα και το ότι πέρασα στο πανεπιστήμιο ήταν μια ικανοποίηση γι αυτούς,τώρα που δουλεύω ως προπονήτρια που συνεχίζω και κολυμπώ ακόμα και που τώρα θα πάρω και το πτυχίο μου είναι μια μεγαλύτερη ικανοποίηση για τα τόσα που έχουν επενδύσει και που έχουν κάνει για μένα!!!Μαμά και μπαμπά σας ευχαριστώ για την ανατροφή που μου δώσατε,για τον δρόμο που μ αφήσατε,μαζί επιλέξαμε και με την βοήθειά σας τον διαβαίνω και για όλα όσα έχετε κάνει για μένα!!!!!Εύχομαι όλοι σας να έχετε να πείτε τέτοια λόγια για τους γονείς σας....Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι έχω του καλύτερους γονείς του κόσμου,όπως και κάθε παιδί.....

ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΙΛΗ

Την γνώρισα πριν ένα χρόνο και κάτι,είχα πάει διακοπές σ ένα πολύ γραφικό μέρος...Γνωριστήκαμε μέσω ενός κοινού μας γνωστού εμένα φίλος αυτινής ξάδερφος...Φοβερό άτομο κάναμε παρέα την είχα συμπαθήσει αλλά δεν ήξερα αν με πήγαινε κι αυτή...Τελικά εγώ κράτησα τυπικό χαρακτήρα,φύγαμε από τις διακοπές και μιλούσαμε πολύ σπάνια στο τηλ...Αυτή Αθήνα εγώ Αλεξανδρούπολη,κάποια στιγμή είχαμε πολύ επικοινωνία μέσω υπολογιστή και η αλήθεια είναι με κατέπληξε σαν άτομο...Μου είπε πράγματα που με βοήθησαν να ξεπεράσω κάποιες μικρές δυσκολίες που είχα....Το μόνο που δεν μ αρέσει είναι ότι είμαστε μακριά!!!Χαίρομαι πολύ που γνώρισα ένα ακόμη άτομο που νοιάζεται πραγματικά για μένα κι αυτά τα άτομα είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού μου...Αξίζει σαν άτομο απλά πρέπει να καταλάβεις τον ψυχικό της κόσμο...Για τέτοια άτομα θα έκανα τα πάντα και τη "ζωή μου θα έδινα"....Εύχομαι η φιλία μας να συνεχιστεί επαορίστου!!!Με αγάπη για μια φίλη..

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΜΟΥ

Από που να αρχίσω και που να τελειώσω γι αυτόν τον άνθρωπο....Με πήρε στα χέρια του όταν ήμουν δεκαεπτά χρονών...Με οδήγησε σε πολλές επιτυχίες,αφού με εμπιστεύτηκε και τον εμπιστεύτηκα όσο κανέναν άλλο...Η αλήθεια είναι πως είναι αυτός που μου έμαθε να σκέφτομαι,να έχω ελπίδες,να συμπεριφέρομαι με λίγα λόγια μ έκανε αθλήτρια!!!Φυσικά υπήρξαν και στιγμές που δεν ήθελα να τον ξαναδώ που με κάποια πράγματα ήθελα να εξαφανιστώ από προσώπου γης,εκεί όμως ήταν που επέμεινα και τελικά κατάλαβα πως όλα γίνονται για κάποιο σκοπό,όλα για το καλό μου....Τον αγαπάω,τον λατρεύω κι ας έχω περάσει άσχημες καταστάσεις εξαιτίας του,δεν τον αλλάζω με τίποτα για μένα είναι όχι απλά προπονητής μου είναι πολλά περισσότερο...τον έχω ποιο ψιλά από οποιονδήποτε...τον κοιτάω στα μάτια ότι κι αν μου πει το περνάω από επεξεργασία,δεν υπάρχει κάτι να μου πει και να μπει από το ένα αυτί κι από το άλλο να βγει,ότι πει μπαίνει στο μυαλό μου και μένει...μου άνοιξε τα μάτια,με βοήθησε να χτίσω το μέλλον μου,με βοήθησε σε πολλά θέματα κολυμβητικά,προσωπικά και άλλα...Αν δεν ήταν αυτός δεν ξέρω πως και που θα βρισκόμουν τώρα,αν θα κατάφερνα να φτάσω εδώ που είμαι....ένα ευχαριστώ σ αυτόν τον άνθρωπο είναι το λιγότερο που μπορώ να πω...το μόνο που μπορώ να κάνω για να ανταποδώσω όλα αυτά που μου έχει προσφέρει είναι απλά να συνεχίζω να τον εμπιστεύομαι και να μείνω κοντά του,αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω....οι στιγμές που πέρασα μέχρι τώρα μαζί του αξέχαστες όλες,αγώνες,αποστολές,προετοιμασίες...Είμαι τυχερή που μπήκε αυτός ο άνθρωπος στη ζωή μου παράλληλα όμως άτυχη γιατί ήρθε κάπως αργά,αλλά όπως λέει και το ρητό κάλιο αργά παρά ποτέ!!Ως αθλήτρια και πλέον ως συνεργάτιδα ζητώ μια μεγάλη συγνώμη για τις στιγμές που τον απογοήτευσα και παράλληλα τον ευχαριστώ για όσα μου έχει μάθει,όσα μου έχει δώσει και που με έφτασε εκεί που είμαι κι ελπίζω να συνεχίσει να θέλει να μ έχει κοντά του για όσο χρειαστεί....Αφιερωμένο στον προπονητή μου Γιώργο Τυλιγαδά!!!

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΚΦΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΤΙΧΟΥΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΗΓΕΣ...

Μπορεί η απόσταση να χωρίζει δύο ανθρώπους ποτέ όμως τις καρδιές τους..Γι αυτό η αγάπη μου είναι το λιγότερο που σου δίνω και η ζωή μου το περισσότερο που μπορώ..

Μπορεί να μην μας αγγίζει ο ίδιος αέρας..
Μπορεί η όραση των ματιών μας να μη φτάνει να δει ο ένας τον άλλο... Όμως η σκέψη μου φτάνει και είναι πάντα σε εσένα...

Αν ο αέρας μπορούσε να μεταφέρει τι αισθάνομαι για εσένα...τότε μια γλυκιά αίσθηση θα τύλιγε το κορμί σου και θα σου ψιθύριζε στο αυτάκι σε θέλω...

Αν κάποιος καταφέρει να γράψει το όνομά σου στον ήλιο με πάγο τότε θα καταλάβω ότι σ αγαπά περισσότερο από εμένα...

Δεν μου αρέσει να ξημερώνει η νύχτα, με κάνει να ονειρεύομαι και τα όνειρα μου χαρίζουν αυτά που η πραγματικότητα μου στερεί...Λίγες στιγμές κοντά σου!!

Δεν ξέρω αν πονώ ή δεν πονώ είναι μια έκφραση που στερείται νοήματος αν πονάς έχεις συνείδηση του ΄πόνου σου αν δεν πονάς δεν νιώθεις..

Υπομονή είναι ο τροχό ς που είναι δεμένος και ο χρόνος είναι το τίποτα σ αυτόν περιτυλιγμένος...Όσο είμαστε μαζί το ρολόι του χρόνου θα είναι σταματημένο σ εκείνο το βράδυ...Ακολουθώ τις προσταγές της ζωής....
Χαίρομαι μέχρι να λυπηθώ και λυπάμαι μέχρι να χαρώ...

Σε σκέφτομαι ζωή μου και χαμογελώ δεν υπάρχει ποια λύπη την τρομάξαμε κι έφυγε...

Για κάθε λουλούδι υπάρχει ένα κομμάτι γης
Για κάθε αστέρι ένα κομμάτι ουρανού
Για μένα υπάρχεις εσύ...

Η ευτυχία δημιουργεί τους φίλους ενώ η δυστυχία τους δοκιμάζει!!!

Ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται από τον τρόπο που κρίνει τους άλλους...

Τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς αιτία ακόμα και τα γεγονότα που φαίνονται τυχαία...

Είδα στον ύπνο μου ότι η ζωή είναι χαρά ξύπνησα και είδα ότι είναι χρέος,αγωνίστηκα και είδα ότι είναι όντως χαρά...

Ένα χαμόγελο δεν αξιζειτίποτα αλλά και τίποτα δεν αξίζει όσο ένα χαμόγελο...

Τίποτα δεν είναι καλύτερο για την ψυχή από το να κάνει λιγότερο λυπημένη μια άλλη ψυχή...

Το τέλος μια λύπης είναι πάντα η αρχή μιας χαράς...

κάποτε με ρώτησες τι αγαπώ περισσότερο στον κόσμο, σου είπα "την ζωή μου" έφυγες κλαίγοντας στον δρόμο ένα αυτοκίνητο σε πήρε μακριά μου για πάντα...Δεν πρόλαβα να σου πω πως η ζωή μου είσαι εσύ!!!

Ακόμα κι αν τα όνειρά σου γίνουν πραγματικότητα πότε να μην ξεχάσεις από που ξεκίνησαν.......

Κάποια μέρα ονειρεύομαι να να ξυπνήσω την καρδιά μου και να της πω πως δεν έφυγες ποτέ...

Τα δάκρυα γίνονται κάποτε το χαμόγελο του έρωτα...

Έρωτας είναι η αυταπάτη ότι ένας άντρα είναι διαφορετικός από τους άλλους...

Ένα αστέρι στο χέρι μου κρατώ για να στο δώσω όταν χαθώ είμαι η φίλη σου μην το ξεχνάς θα σ αγαπώ όπου κι αν πας!!!

Όταν σταματήσει η γη να γυρνά γύρω από τον άξονά της τότε και η φιλία μας θα σπάσει τα δεσμά της...

Όσα λουλούδια έχει η άνοιξη κι όσα ο χειμώνας τόσα εγώ σου εύχομαι ευτυχισμένα χρόνια...

Μαθαίνω με κόπο πως οι πληγές κλείνουν μόνο αν ο έρωτας γίνει αέρας κι ανάσα για την ίδια τη ζωή...

Η αγάπη είναι σ ένα κουτί το ανοίγεις και ξεχύνεται κι όσο ξεχύνεται ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν κι άλλα κουτιά καπακωμένα....

Θέλω να βρω λέξεις να σου πω πως τα καταφέρνω να στα πω όλα ν αφήσω επιτέλους τα φαντάσματα μου ελεύθερα να γίνουν κομμάτια στο φως των ματιών μου..."ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΒΡΗΚΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ"

Η ανάσα σου το οξυγόνο μου, το βλέμμα σου το φως μου,ο χτύπος της καρδιά σου αυτό που με κρατάει στη ζωή,εσύ ολόκληρη η ζωή μου...