ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ Μ ΕΚΑΝΑΝ ΝΑ ΝΟΙΩΘΩ....

ΎΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΒΡΗΚΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΩ।(έχω πολλές υποχρεώσεις και δεν προλαβαίνω)....Με αφορμή ενός επεισοδίου που έγινε τώρα τελευταία μου δημιουργήθηκαν κάποιες σκέψεις που με κάνουν και νοιώθω όχι καλά....
Η ζωή είναι άδικη।άδικη με αυτούς που προσπαθούν να βοηθήσουν,να κάνουν τους άλλους να νοιώθουν καλά...Γιατί πάντα την πατάνε,πάντα κάτι γίνετε και οι άλλοι τους πατάνε....
Μπορεί για τον άλλον να είναι ευχαρίστηση να "δίνει" να βοηθάει,να του αρέσει,αλλά όταν σε αδειάζουν άτομα που δεν φαντάζεσαι ότι θα έκαναν κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσεις να εκ τελείς αυτό το έργο που στο κάτω κάτω σε γεμίζει κι όλας....κι αμέσως αμέσως έρχεσαι κι αναρωτιέσαι αξίζει να δίνεις???
Η απάντηση στην αρχή είναι αξίζει।αλλά όταν βλέπεις ότι συνεχίζεται το ίδιο,αλλάζεις και λες δεν αξίζει για κανέναν τίποτα κράτα τα για τον εαυτό σου,μην δίνεις αλλά γίνε "παρτάκιας" για να 'σαι καλά...Πρέπει να προσαρμόζεσαι με τις συνθήκες που επικρατούν για να επιβιώσεις!!!Άντε και καλά όλα αυτά κι αν υπάρχουν ένα,δύο άτομα που ξέρεις ότι δεν τους αξίζει να συμπεριφερθείς απότομα, τα κοιτάζεις κι απλά θέλεις να τους πεις όμορφα πράγματα που θα τους βοηθήσουν,γιατί έτσι σου έχουν δείξει.Εκεί πως αντιστέκεσαι, απλά δεν μπορείς...Και σκέφτεσαι μετά ότι ναι γι αυτά τα άτομα αξίζει να μείνεις έτσι και να δίνεις κι έρχεται η επόμενη σκέψη που λέει και που ξέρω "εγώ"αν στο μέλλον δεν με "πατήσουν" κι αυτά...?(αφού σου έχει ξανασυμβεί με άλλα άτομα)।
Γιατί πάντα πρέπει να βασανιζόμαστε εμείς που κρύβουμε συναισθήματα και σκέψεις μέσα μας που κάνουν τους άλλους να νοιώθουν διαφορετικά...?Γιατί μας εκμεταλλεύονται και μας πατάνε...?
και η απάντηση είναι:
ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!!!!!ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΑΥΤΟ......!!!!!!!!!!!

ΤΙ ΠΟΙΟ ΟΜΟΡΦΟ?

Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο από το να πεις "Σ' ΑΓΑΠΩ" σ'αυτόν που αγαπάς. Αν δε μπορείς να το πεις, γράψτο, εάν δε μπορείς να το γράψεις τότε τραγούδισέ το, χορεψέ το. Βρες κάποιο τρόπο να το εκφράσεις, υπάρχουν πολλοί. Μην κουράζεσαι να το λες, κανείς δεν υπήρξε που να κουράστηκε να το ακούει!!!!

Σα θάλασσα!!!

Με πνίγει η μοναξιά μου...παραπατώ στα μονοπάτια της ψυχής μου και η μορφή σου με σκοτώνει।Με σκοτώνουν τα πάντα γύρω μου।Είναι άδεια η ζωή μου,μάταιη,κενή και χαίρομαι στον άδυτο κόσμο των ματιών σου।Από που να πιαστώ πες μου τι να κάνω?Τα μάτια δακρύζουν κι η τρέλα είναι η μόνη άμυνα।Η ψυχή είναι η θάλασσα।Όταν τα νερά είναι γαλήνια το πάθος σιγοβράζει και κάποια στιγμή το κύμα ξεσπάει στους βράχους,όπως το δάκρυ κυλά σε σκληρά πρόσωπα।Έτσι ζω σα θάλασσα χωρίς δυο μάτια να κοιτούν το απόλυτο γαλάζιο να χάνεται στο τέλος του ουρανού....

Πάντα θλιμένη χαραυγή για μένα ξημερώνει,γιατί την ώρα που ξυπνώ κάθε χαρά τελειώνει।Πάντα με το παράπονο το χείλος μου ανοίγει γιατί είναι ι πίκρα μου πολλή και η χαρά μου λίγη।

Οταν πονέσεις στη ζωή και ματώσεις την ψυχή σου μην κλειστείς στον εαύτο σου γιατί θα είμαι στο πλευρό σου।Μην απομακρυνθείς γιατί μόνη θα χαθείς...

Σημασία δεν έχει ποιος θα φύγει πρώτος αλλά ποιος θα ξεχάσει τελευταίος....